บ้านปางแดงใน อ.เชียงดาว จากเกษตรบนพื้นที่สูงติดลบหนี้สิน สู่หัตถกรรมโกอินเตอร์ ควบคู่ไปกับวิถีเกษตรปลอดสารพิษ
ชุมชนบ้านปางแดงใน หมู่ที่ 9 ตำบลเชียงดาว อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่ อีกหนึ่งในพื้นที่ โครงการพัฒนาพื้นที่สูงแบบโครงการหลวงปางแดงได้เข้ามาพลิกชีวิตของชาวบ้าน ซึ่งเป็นเผ่าดาราอั้ง จำนวน 350 กว่าครัวเรือน จากการทำเกษตรเชิงเดียว สู่เกษตรผสมผสาน ปลอดสารพิษ มาสู่ภูมิปัญญาท้องถิ่น รังสรรค์งานหัตถกรรมที่ไม่เพียงแต่สะท้อนอัตลักษณ์ของชนเผ่า แต่ยังเป็นแหล่งสร้างรายได้ใหม่ให้กับชุมชน โดยเฉพาะกลุ่มเยาวชนและผู้สูงอายุ ผ่านการสนับสนุนของสถาบันวิจัยและพัฒนาพื้นที่สูง หรือ สวพส. งานฝีมือดั้งเดิม สู่สินค้าที่ผสมผสานทั้งดีไซน์และความหมาย ภายใต้แนวคิดการพัฒนาอย่างยั่งยืน ทำให้ชุมชนเล็กๆ แห่งนี้ ยังคงสืบสานภูมิปัญญาการทอผ้า และการย้อมสีธรรมชาติแบบดั้งเดิมของชนเผ่า ด้วยความตั้งใจที่จะไม่ให้มรดกทางวัฒนธรรมสูญหาย
นางสาวลักขณา เหียง นักส่งเสริมและพัฒนา โครงการพัฒนาพื้นที่สูงแบบโครงการหลวงปางแดงใน เป็นเยาวชนตัวอย่างของชุมชน เผยว่า“เมื่อก่อนเราทอใช้กันเอง ไม่ได้คิดว่าจะขายได้ แต่พอทาง สวพส. เข้ามาช่วยอบรมเรื่องการย้อม การออกแบบ แล้วก็การขายออนไลน์ ตอนนี้เราก็มีรายได้เลี้ยงครอบครัว ลูกหลานที่เรียนจบก็กลับมาช่วยงานที่บ้านค่ะ มันเป็นความภูมิใจ”
หลังจากการสนับสนุนของ สวพส. ทำให้เกิดการพัฒนาองค์ความรู้ใหม่ร่วมกับภูมิปัญญาเก่า เกิดผลิตภัณฑ์ที่มีเอกลักษณ์ตรงตามความต้องการของตลาด ทั้งเสื้อผ้า ผ้าพันคอ กระเป๋า ไปจนถึงของใช้ในบ้าน และยังเชื่อมโยงกับการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ สีที่เราใช้มาจากเปลือกไม้ ใบไม้ที่อยู่รอบบ้านอาทิต้นแห้ว เพกา ประดู่ หมามุ่ย ต้นกล้วยและต้นฮ่อม เป็นต้น มี 20 แม่สี จำนวน 36 เชดสี ชาาวบ้านได้ช่วยกันปลูกและดูแลป่าไปโดยรอบ เพราะวัตถุดิบช่วยกันรักษา ร่วมกันไว้จากการเกษตรเชิงเดียว มีการเผ่าพื้นที่ ขายพื้นที่ป่า แต่ตอนนี้เราได้ร่วมกันดูแลอนุรักษ์ปกป้องพื้นที่ป่าให้กลับมา
จากรายได้ที่ติดลบค่อยทำให้เรา พอมีพอกินพอใช้ สู่รายได้เสริมเป็นได้หลักของชุมชนบ้านปางแดง จากพึ่งพาการเกษตรแต่เพียงอย่างเดียว เพราะสินค้าเราอินเตอร์ไปสู่หลายประเทศ จากรายได้เสริมงานหัตถกรรมในปีที่ผ่านมา มีมูลค่ากว่า 19 ล้านบาท ขยายโอกาสให้ผู้หญิง ผู้สูงอายุ และเยาวชนได้มีบทบาททางเศรษฐกิจโดยไม่ต้องละทิ้งถิ่นฐานของตน งานหัตถกรรมชนเผ่าที่ขับเคลื่อนด้วยพลังจากวัฒนธรรมและภูมิปัญญาท้องถิ่น จึงไม่ใช่เพียงเครื่องมือสร้างรายได้เท่านั้น แต่ยังเป็นสะพานที่เชื่อมอดีต ปัจจุบัน และอนาคตของชุมชนบนพื้นที่สูง ให้เติบโตอย่างสมดุลและยั่งยืน
